Van binnenuit werkt
Of het nu gaat om jou als individu of om organisaties: van binnenuit naar buiten werkt. Dat is de visie van
Bureau NR. 10. Dat is mijn visie. Daar geloof ik in. Je kunt nog zo mooi de boel oppoetsen met mooie woorden, fantastische kleren, hippe gadgets en een lekkere geur. Maar als je niet doet wat je zegt en waar je voor zegt te staan, val je hoe dan ook door de mand. En met niets zeggen, niet laten zien wie je bent, krijg je ook niets voor elkaar. Dan ga je aan jezelf voorbij. En anderen missen wellicht jouw interessante gedachten, ideeën en andere zinnige inbreng. Met dit gegeven zie je wel de krachtige invloed die jezelf kunt uitoefenen. Maar je moet wel weten wáár je voor staat. Aan de gang dus.
Comfortzone
Weet je wie je bent en waarvoor je staat? Wat wil je, wat vind jij belangrijk in je leven en waarom? Waar liggen je grenzen en hoe ga jij dit aanpakken? Ga het doen en leer. Weg met die afhankelijkheid. Uit je comfortzone, wakker worden en vastgeroeste gedachten en vastgeroest gedrag flink van je afschudden. Hoe is het toch mogelijk dat we lang (soms eeuwig) in oude gewoontes blijven hangen, ook al maken deze ons niet gelukkig? Met in problemen denken, wentelen in malaise en ‘waarom overkomt mij dit nou weer?’-gedachten schieten we niet erg op. Het kost je handenvol tijd om uit te puzzelen waar het door komt, en die gedachten malen maar door. Iemand die zich al niet vrolijk voelt, stemt zichzelf met geen enkele gedachte positief. Echt niet. Of je zou de eerste zijn.
Nadenken over dingen is zo’n groot goed als je in staat bent om het hele plaatje te zien en niet alleen je eigen gedrag. Dan maak je de wereld gewoonweg te klein. Kijk ook naar de ander, de omstandigheden. Dan kom je vanzelf weer bij jezelf terug. Vanuit het grote plaatje zal dit een stuk beter bevallen.
Troostgoed
De troost die we zoeken, zit meestal in slechte gewoontes, want dat heb je zogenaamd echt wel even verdiend: chocolade, roken, drinken en te veel winkelen. Iets in die orde. Troostgoed. Je wordt er alsnog moedeloos, zo niet depressief, van. Ik geef toe: troostgoed voelt beslist even lekker. Ik pleit er dan ook niet voor om dit helemaal te laten varen. Je moet het ook niet overdrijven. Bovendien wil ik niet verantwoordelijk worden gehouden voor de omzetdaling bij de winkeliers. Stel dat het schap met chocolade nu en voor altijd vol blijft liggen. Stel dat geen gapend rotgevoel meer met een trui, jurk of nieuwe schoen gevuld hoeft te worden. Stel, hè?
Wat nog meer?
Weet wie je bent, waar je voor staat en van waaruit je handelt. Maar doe ook eens iets anders. Prik een groot gat door je gewoontes en je bent al een heel eind. Daar word je vrolijk van. Echt! Fiets eens een andere route naar je werk, koop een ander merk van het een of ander, zet later of vroeger het eten op, luister naar andere muziek, gooi de krant eens ongelezen weg (of lees ‘m een keer), geef je op voor die cursus waar je al zo lang naar verlangt. En zie de meevaller waar je anders zo overheen zou stappen. Doe dit niet één keer, maar vaker op een dag. Denk aan de dingen die jij belangrijk vindt en handel hier naar. In dat licht kun je beslissingen nemen, over jezelf en anderen nadenken. Of kun je gewoon lekker doen en hoef je niet al te veel meer na te denken. Herkauwen is voor (oude) koeien.
Hier en daar falen doen we allemaal, en dat is ook goed. Als we het allemaal zouden weten, zijn we nu al uitgeleerd. In mijn ogen bestaat dat niet. Wie ben jij vanbinnen?
Of het nu gaat om jou als individu of om organisaties: van binnenuit naar buiten werkt. Dat is de visie van Bureau NR. 10. Dat is mijn visie. Daar geloof ik in. Je kunt nog zo mooi de boel oppoetsen met mooie woorden, fantastische kleren, hippe gadgets en een lekkere geur. Maar als je niet doet wat je zegt en waar je voor zegt te staan, val je hoe dan ook door de mand. En met niets zeggen, niet laten zien wie je bent, krijg je ook niets voor elkaar. Dan ga je aan jezelf voorbij. En anderen missen wellicht jouw interessante gedachten, ideeën en andere zinnige inbreng. Met dit gegeven zie je wel de krachtige invloed die jezelf kunt uitoefenen. Maar je moet wel weten wáár je voor staat. Aan de gang dus.Comfortzone
Weet je wie je bent en waarvoor je staat? Wat wil je, wat vind jij belangrijk in je leven en waarom? Waar liggen je grenzen en hoe ga jij dit aanpakken? Ga het doen en leer. Weg met die afhankelijkheid. Uit je comfortzone, wakker worden en vastgeroeste gedachten en vastgeroest gedrag flink van je afschudden. Hoe is het toch mogelijk dat we lang (soms eeuwig) in oude gewoontes blijven hangen, ook al maken deze ons niet gelukkig? Met in problemen denken, wentelen in malaise en ‘waarom overkomt mij dit nou weer?’-gedachten schieten we niet erg op. Het kost je handenvol tijd om uit te puzzelen waar het door komt, en die gedachten malen maar door. Iemand die zich al niet vrolijk voelt, stemt zichzelf met geen enkele gedachte positief. Echt niet. Of je zou de eerste zijn.
Nadenken over dingen is zo’n groot goed als je in staat bent om het hele plaatje te zien en niet alleen je eigen gedrag. Dan maak je de wereld gewoonweg te klein. Kijk ook naar de ander, de omstandigheden. Dan kom je vanzelf weer bij jezelf terug. Vanuit het grote plaatje zal dit een stuk beter bevallen.
Troostgoed
De troost die we zoeken, zit meestal in slechte gewoontes, want dat heb je zogenaamd echt wel even verdiend: chocolade, roken, drinken en te veel winkelen. Iets in die orde. Troostgoed. Je wordt er alsnog moedeloos, zo niet depressief, van. Ik geef toe: troostgoed voelt beslist even lekker. Ik pleit er dan ook niet voor om dit helemaal te laten varen. Je moet het ook niet overdrijven. Bovendien wil ik niet verantwoordelijk worden gehouden voor de omzetdaling bij de winkeliers. Stel dat het schap met chocolade nu en voor altijd vol blijft liggen. Stel dat geen gapend rotgevoel meer met een trui, jurk of nieuwe schoen gevuld hoeft te worden. Stel, hè?
Wat nog meer?
Weet wie je bent, waar je voor staat en van waaruit je handelt. Maar doe ook eens iets anders. Prik een groot gat door je gewoontes en je bent al een heel eind. Daar word je vrolijk van. Echt! Fiets eens een andere route naar je werk, koop een ander merk van het een of ander, zet later of vroeger het eten op, luister naar andere muziek, gooi de krant eens ongelezen weg (of lees ‘m een keer), geef je op voor die cursus waar je al zo lang naar verlangt. En zie de meevaller waar je anders zo overheen zou stappen. Doe dit niet één keer, maar vaker op een dag. Denk aan de dingen die jij belangrijk vindt en handel hier naar. In dat licht kun je beslissingen nemen, over jezelf en anderen nadenken. Of kun je gewoon lekker doen en hoef je niet al te veel meer na te denken. Herkauwen is voor (oude) koeien.
Hier en daar falen doen we allemaal, en dat is ook goed. Als we het allemaal zouden weten, zijn we nu al uitgeleerd. In mijn ogen bestaat dat niet.
Wie ben jij vanbinnen?
