Volledig realistisch en positief denken is voor weinig mensen weggelegd. En eerlijk gezegd bestaat het volgens mij zelfs helemaal niet. Twijfelen aan keuzes, piekeren, perfectionisme, angst voor kritiek, aardig gevonden willen worden, gevoelens van onmacht, je onrechtvaardig behandeld voelen, bang zijn om een flater te slaan of uitgelachen te worden. Iedereen heeft wel last van één of meer van deze gevoelens die het plezier in het leven negatief beïnvloeden. O ja? Ja.
Tijden van lamlendigheid spelen mij zo nu en dan parten, en dat is niet erg. Het is ook best lekker om jezelf te wentelen in alle ellende die je overkomt en vooral door anderen wordt aangedaan. Een mens moet wonden kunnen likken en een beetje om zich heen mogen slaan (figuurlijk bedoeld) of mogen afgeven op alles en iedereen.
Als deze negativiteit maar niet aanhoudt. Weken, maanden, jaren later, zeg maar. Als je structureel last hebt van remmende gedachten of negatieve overtuigingen, dan kun je de nieuwste stereo-installatie kopen of je afgrijselijk dure parfum laten aansmeren. Ook kun je bij de drogist snoep uitzoeken met veel suiker en kleur- en geurstoffen en de puntzak vullen tot de sluiting en je thuis daarmee volproppen. Misschien thuis eens extra hard met de deuren slaan na een frustrerende werkdag? Of bij de koffieautomaat hartverscheurend roddelen over wat je nu weer is overkomen. Of shoppen naar hippe kleding, nieuwe gordijnen en andere ‘must have-zaken’, dit alles om het rotgevoel maar wat te compenseren. Dat helpt echt wel een tijdje. Dat weet ik heus wel. En het voordeel is dat je er altijd volgens de laatste trend bij loopt, je huis zo in een schoonmaakcommercial kan (of juist niet en zijn rariteitenprogramma’s geschikter?) en de schuur vol hangt met de juiste snufjes om de tuin te compliceren. Aan jou ligt het niet, je doet je best om aan de verwachtingen te voldoen. Het plaatje is compleet. En toch: aan wiens verwachtingen voldoe je dan? Die van de buurvrouw, tante, vriendin, zus, broer, schoonmoeder, heit of mem? Misschien opgelegd door jezelf en weet je niet meer waarom?
Toch, je leven is te kort, je levert te veel in, want wie ben je dan nog? Als je jezelf kwijtraakt in de waan van de dag en de verwachtingen van anderen, je nooit stilstaat bij wat je zelf wilt, holt het zelfvertrouwen achteruit, zal de stress toenemen en ben je thuis niet meer in te nemen. Ik besef dat dit niet gezellig leest, maar misschien in bepaalde gradaties wel herkenbaar is.
Stilstaan en realistische gedachten opsporen en niet realistische gedachten ombuigen kan zoveel lucht geven en een positief effect hebben op het zelfvertrouwen. Dat gun ik iedereen. Ik zie het gebeuren bij mensen die weer eens terugkomen bij zichzelf. Een persoonlijke missie maken bij de rollen die je vervult in het dagelijkse leven en daarmee persoonlijke keuzes maken, ongeacht de consequenties daarvan, zal je sterker maken.
En je humeur knapt er enorm van op.
We sporen negatieve en irreële gedachten op om ze vervolgens om te buigen naar realistische en positieve gedachten. Een paar negatieven mogen best blijven zitten of tijdelijk terugkomen, want die hebben blijkbaar wel hun functie. Helemaal loslaten is misschien utopisch, als je maar kunt relativeren en de negatieve gedachten niet met je op de loop gaan. Energie steken in waarop je wel invloed hebt, is ook een mooie eyeopener.
Deze methode heeft een positief effect op het zelfvertrouwen, het humeur en de stressbestendigheid. Je weet weer wat je waard bent, waar je staat, maar ook waarmee je jezelf voor de gek houdt (of gek maakt). Daarnaast mag je gerust nog zo nu en dan eet- of schoonmaakbuien hebben of dat ene prul aanschaffen dat je niet echt nodig hebt, maar zo lekker bij je voelt op dat moment. Jezelf even laten gaan is dan een keuze, een manier om je af te reageren. Niemand is perfect en dat moet vooral zo blijven.
Nanda Hey
Communicatie & trainingsBureau NR. 10 richt zich op persoonlijke, team- en organisatieontwikkeling.