We verwachten dagelijks veel van onszelf, maar zeker ook van anderen of iets. Als we met verwachtingen zouden kunnen stoppen, zag de wereld er vast anders uit. Met uitzondering van de weersverwachtingen. Betreft het weer zijn nog nauwelijks teleurstellingen. Het weer kun je tegenwoordig zelf voorspellen.
Dat gaat nu zo lekker tussen de buien door. Ik noem alvast dat deze column wat ingewikkeld leest, dus verwacht er niet te veel van. Verwarring werkt soms ook goed.
Iedereen anders
Het beeld dat we hebben – onze eigen voorkeuren, onze (voor)oordelen –bepalen onze verwachtingen. Het kan niet anders dan dat je daarin teleurgesteld wordt. Hoe je tegen de dingen aankijkt, bouw je, inclusief je karakter, van jongs af aan op. Allerlei positieve en negatieve ervaringen dragen daaraan bij. Die ervaringen zijn voor niemand gelijk. Ook al kom je uit hetzelfde nest, iedereen heeft zijn eigen vertrekpunten en prachtige kleurschakeringen. Iedereen is anders.
Iedereen hetzelfde
Iedereen ervaart dezelfde ervaringen dus anders. Maar eigenlijk ook weer niet. Ik zie het zo: als je iemand vraagt om iets na te vertellen, zal dat niet hetzelfde verhaal zijn. Daaraan geeft iedereen namelijk zijn eigen draai en woorden. Vaak spelen wel dezelfde gevoelens, maar daarover hebben we het jammer genoeg zo weinig. Daar zijn we helemaal niet zo anders in. En veel, zo niet alle, clichés zijn waar. Iedereen is hetzelfde.
Waarbij het dan ook mis gaat zijn woorden, de manier waarop we deze zeggen en wanneer. Maar ook hoe een ander dat weer inkleurt in de stemming van dat moment. Eerdere ervaringen, gewenning en het door jou of iemand anders gecreëerde beeld spelen ook beslist een rol in het hebben van verwachtingen.
Verwarring
Kunt u het nog volgen? Voldoe ik een beetje aan de verwachting? Het verwart mij, maar klopt nog steeds bekeken door mijn eigen bril. Een recensent die een film, een boek of een voorstelling aanprijst, schept verwachtingen, zeker als je diegene hoog hebt zitten. Mazzel als het daaraan dan ook voldoet. Hoe eerlijk is dat eigenlijk? Het gaat altijd om de bril en het gevoel van één iemand, die daarmee invloed uitoefent.
Dit kan ook grote gevolgen hebben. Stel dat een film negatieve recensies krijgt, dan stimuleert het niet echt om zelf die film te gaan beoordelen, toch? Ga je er blanco in, dan heb je alle ruimte om de beelden in te passen binnen je eigen kader.
Geen verwachtingen
Zo staan onze verwachtingen onder invloed van onszelf, maar zeker ook onder die van anderen. En vooral van diegene van wie u dan ook weer hoge verwachtingen hebt en die u blijkbaar meer vertrouwt dan uzelf. Of iemand valt achteraf van een voetstuk. Dat kan ook. Het beste is misschien om getraind te raken en er lol in te hebben om met zo weinig mogelijk verwachtingen, of zelfs geen verwachtingen iemand tegemoet te treden. Niemand verwacht dat dit lukt. Utopie. En daar ligt de uitdaging, verwacht ik.
Vol verwachting klopt mijn hart nu Sint alweer in het land is. Die begrijpt altijd wat ik wil hebben en hoe ik dat wil. Maar het weer weer niet. Beide spelen al jaren een grote rol in mijn leven.