Héél lang geleden liep ik op de Buitenschool in Leeuwarden stage voor mijn opleiding agogisch werk. Zó lang geleden zelfs dat deze al een poos niet meer bestaat. Een machtige stage, waar ik met mijn 17 jaar een flinke zelfstandige groeispurt maakte. Meen ik achteraf. De stagejuf die mij begeleidde, wees mij op een aantal waarheden waaraan ik nu nog steeds veel heb. Ook de mensen binnen mijn coachingpraktijk hebben daarvan voordeel.
Van mij win je niet
Zo had ik tijdens mijn stage in de klas enorm veel moeite met een jongetje van een jaar of acht. Laat ik hem Kees noemen. Gek werd ik van dat snotjoch. En maar uitdagen, grote mond, slordig en bovenal gemeen doen. Een storende factor, die het koste wat het kost altijd van mij moest ‘winnen’. En aangezien ik de autoriteit was, ging ik vol overtuiging die strijd aan. Met argusogen hield ik Keesje in de gaten. Ik zat er bovenop, zogenaamd pedagogisch. Deze storende factor moest uit de klas worden verwijderd, want iedereen had last van hem. Zodra ik Kees wist te betrappen op ‘fout’ gedrag, had ik hem mooi te pakken. Wegwezen. Met mij sol je niet, van mij win je niet. Ik wachtte erop, het kwam altijd en ik haalde telkens mijn gelijk.
Zag het nut niet zo
Mispoes. Zijn negatieve gedrag liep op en de mijne ook. Ik was totaal niet ontspannen. Hoe moest ik dit doorbreken? Mijn stagebegeleidster wees mij erop dat ik veel tijd met hem moest doorbrengen, hem juist moest observeren. En dat ik leuke dingen moest doen met hem om de situatie te doorbreken. Zo kon ik volgens haar via hem veel over mijzelf leren. Gatver. Daar had ik dus echt niet veel zin in. Zag het nut ook niet zo. Hij rook zelfs niet lekker. Bah.
Gouden mannetje
Maar wat bleek hij leuk toen ik leerde met andere ogen naar hem te kijken, hem kon waarderen om wie hij was en snapte waar zijn gedrag vandaan kwam. Mijn manier van doen had op hem alleen maar een negatieve en versterkende uitwerking gehad. Eenmaal de vele aannames en negatieve overdrachten achter me gelaten bleek het een topgozertje te zijn. Een gouden mannetje met stevige eigenschappen. Je moet het wel willen zien. Het kwam erop neer dat ik op een andere manier naar hem moest gaan kijken, dus dat deed ik. Hij veranderde niet, ik veranderde. Dat hielp enorm. Ook voor hem. Die eerder ervaren rottige eigenschappen bleken prima eigenschappen te zijn. Daar had ík dan misschien soms last van, maar dit zei meer over mijzelf dan over hem. Begrijpen waarom je zelf dingen in stand houdt, dat helpt enorm. Onbewust bewust maken is een kunst op zich. Zo doorbreek je best veel.