Het schijnt dat wij onze rechterhersenhelft bar weinig gebruiken. Onze linkerhersenhelft is dominant, daar zitten woorden, rekenen en logica.
En dat is vaker belangrijk dan creativiteit en intuïtie, die vanuit onze rechterhoek moeten komen.
Zo jammer
Zonder wetenschappelijk onderzoek te onderzoeken kun je stellen dat al onze leerjaren vooral hierom draaien. Er zitten maar een paar creatieve uren in de schoolweek. Logisch toch dat rechterhersenhelftcellen verschrompeld en vergeten in je hersenpan liggen? Zo jammer. Waarom activeren we beide helften niet evenveel? Waar we als peuter tot onze ellebogen in vingerverf, klei en water mochten kliederen, liedjes zongen en heel wat materiaal afknipten met onze minischaartjes, zie je nergens op de werkvloer dit soort creatieve, geestverruimende materialen. Mensen generen zich soms zelfs als het gaat om creatieve ideeën.
Mensen spelen graag
Groter worden is ook veel kwijtraken, vindt u niet? Ik vind het al fantastisch als ik een dartbord, tafeltennistafel of trapveldje zie, waarvan in werkpauzes altijd gebruik wordt gemaakt. Mensen spelen best graag. Die door ontspanning vrijgekomen energie komt altijd ten goede aan het werk, aan persoonlijk geluk. Behalve misschien als je altijd verliest.
Principes centraal
We hebben onze linkerhersenhelft nodig om alle dingen goed aan elkaar te knopen, uiteraard is ook dat poepiebelangrijk. Maar dan moet je wel weten wat je aan elkaar knoopt en waar je echt voor wilt gaan, nietwaar? Waarden, principes, gevoelens. In mijn vorige column had ik het over het gedachtegoed van Stephen Covey, die trouwens door met links zijn rechterkant te vermarkten vast heel rijk is geworden. Hij heeft heel wat boeken geschreven én wereldwijd verkocht. Ook deze column gaat over zijn denkwerk. Covey stelt principes centraal.
Hard werken
Leven vanuit principes geeft veel houvast om te kunnen handelen, kiezen of juist iets of iemand te laten gaan. Of het nu gaat om bijvoorbeeld gezin, geld, werk, bezit of vriendschap. Het blijft wel hard werken om vanuit principes te leven, want waarom zijn bepaalde dingen alleen futiliteiten als iets ernstigs aan de hand is? Waarom wordt pas dan onze rechterhersenhelft uit het stof getrokken? Dit blijft fascineren. Dat krijg ik links niet heel goed aan elkaar geknoopt.