Onbaatzuchtige moeite

Ergens moeite voor doen en dan ook nog onbaatzuchtig zijn is ongetraind niet te doen. Sterker nog, ik denk dat het sowieso niet bestaat. Ergens voor gaan en je inspannen voor iets wat of iemand die jij de moeite waard vindt kost altijd iets. En je doet het altijd ergens voor. Je beste beentje voorzetten en je verplaatsen in mensen en omstandigheden vraagt behoorlijk wat tijd, energie en misschien wel geld. En kost je wellicht een illusie.

Type 2

De helper, type 2 van het Enneagram, heeft het nodig om nodig te zijn. Hij voelt zich verantwoordelijk voor het geluk van anderen. Goed doen is de missie. De wensen en behoeften van iemand anders gaan altijd voor. De helper is dan als een vis in het water. En dat gaat vaak ver. Wie ben ik zonder dat ik anderen help en hun dankbaarheid niet meer zou krijgen? Dat is een onderliggende vraag en een vorm van eenzaamheid waar iemand enorm onder kan lijden als de geboden hulp niet welkom is of niet zo wordt gewaardeerd als was verwacht. De helper kan lang begripvol blijven. Maar als helpers zich afgedankt voelen, breekt soms de hel los.

Eigen behoeften

Helpers zetten hun eigen behoeften opzij. Zo lijkt het, maar altijd willen helpen is wel degelijk een eigen behoefte. En helpers doen veel om in deze behoefte te voorzien. Maar ook zien helpers lastig hun eigen grenzen en die van anderen. Killing, natuurlijk. Dat gaat echt vaak mis. Gelukkig zijn er helpers en werkt een deel van hen in de zorg-, hulp- en dienstverlening. Allemaal getrainde helpers, ook wat betreft eigen valkuilen. Altijd helpen put uit, houdt je buiten schot. Gezonde helpers weten dat. Bovendien verwachten ze niet per se iets terug, behalve loon als ze professional zijn.